Ik zal zingen om de zon te laten opkomen

(1991)–Michaël Slory– rechtenstatus



[pagina 138]
Adiós Y si los árboles sacuden sus hojas no sé si es por tu risa suave o por el don de las estrellas para despertar en nosotros la lejanía que lo enternece todo. Y si el polvo se levanta del camino, no sé si tu calor me cubre para cegarme. ¡Oh, no hubo nunca en mí tanta ternura como en esta noche después de despedirme de ella!

[pagina 139]
Vaarwel En als de bomen hun bladeren laten vallen weet ik niet of het is om jouw zachte glimlach of om de gave van de sterren om in ons te wekken de verte die alles vertedert. En als het stof opstaat van de weg, weet ik niet of jouw warmte me bedekt om mij te dragen. O, er is nog nooit in mij zoveel verdriet geweest als op deze avond na het afscheid van haar!